Ik merk dat er veel is wat ik wil vertellen en wat er te vertellen valt. Daarom heb ik ervoor gekozen om in grote lijnen te schrijven wat ik zelf aan mijn proces van herstel heb gedaan. Dit omdat ik daar destijds zelf zo hard naar opzoek was.

Ik heb gezocht naar een begin. Dat wat ik er zelf aan kon doen en waartoe ik in staat was. Ik wist dat ik tijdens mijn herstel ook aandacht moest besteden aan mijn gedachten, want ik wilde dat ik me beter zou voelen dan dit. Vastzitten in verdriet wilde ik niet meer, want daar werd ik niet beter van. Ik besloot nieuwsgierig te zijn en te onderzoeken wat ik nodig had. Ook dacht ik erover na hoe ik wilde zijn als ik beter was. Zo had ik een doel om me aan vast te houden en het hielp me om verder te kijken dan waar ik me op dat moment bevond.

Stap voor stap een andere vorm van beweging

Ik richtte mij tijdens mijn herstel op beweging en voeding. Vanuit mijn beroep als psychomotorisch therapeut was ik al veel bezig met beweging. Hierdoor heb ik affiniteit met bewegen en ken de vele positieve effecten van bewegen op het brein.

Als eerste keek ik naar wat me lukte en dit was wandelen. Ik zocht tijdens het wandelen de ruimte op, want dit gaf mijn brein rust. Het voelde als investering voor mijn brein en tegelijkertijd was het fijn om even weg te zijn van de prikkels thuis. Het waren kleine stukjes die ik kon wandelen, maar het was tenminste iets. Ik wandelde het liefst alleen en zonder mensen tegen te komen, zodat ik geen contact hoefde te maken, want praatjes lukten me niet. Ik had er de energie niet voor, kon moeilijk volgen wat de ander zei en ik schaamde me dat ik zo langzaam sprak en niet uit mijn woorden kwam.

Yin-yoga om weer te verbinden met mijn eigen lijf

Ik bleef boos en verdrietig vanwege de pijn in mijn lichaam en mijn cognitieve klachten. Ik wilde niet zo zijn en dat zorgde voor verzet. Verzet omdat naar mijn lichaam luisteren betekende dat ik het rustig aan zou moeten doen. Rustig aan doen voelde als een stap terug in mijn cirkel van vermogen die al zo klein was. Ik wist ook dat als ik wilde herstellen, ik met mijn lichaam en brein moest samenwerken. Ik koos daarom voor yin-yoga. Met yin-yoga wilde ik bereiken dat ik me weer met mijn lijf ging verbinden. Op zoek gaan naar de grenzen van mijn lichaam en naar de pijn toe te bewegen in plaats van bang te zijn voor de pijn die ik in mijn lichaam voelde. Ik leerde beter te voelen waar mijn lichaam en brein behoefte aan hadden. Ik sloot aan bij wat ik werkelijk kon en niet bij wat mijn gedachten wilde dat ik kon. Zo leerde ik omgaan met mijn klachten en deze te accepteren.

Beetje bij beetje kon ik steeds meer aan tijdens mijn herstel

Later tijdens mijn herstel, toen het iets beter met mij ging, ben ik gaan hardlopen. Tijdens het rennen voelde ik me vrij. Het was alsof de motor van mijn hersenen sneller draaide. Het denken en ordenen van mijn gedachten gingen tijdens het rennen veel makkelijker. Dit waren dan ook echt geluksmomentjes waarin ik me even niet beperkt voelde. Sinds een jaar doe ik ook aan fitness in de sportschool. Ondanks de vele prikkels die daar zijn lukt het. Het is fijn om bezig te zijn met opbouw van kracht in mijn lichaam in plaats van alleen maar werken aan mijn herstel. Voordat ik naar de sportschool ging werkte ik aan mijn kracht, coördinatie en conditie thuis. Leuk was dit niet, maar ik moest deze investering doen van mezelf. De oefeningen waren zwaar en deden veel pijn, maar ik wist dat ik door moest zetten om van de pijnklachten in mijn lichaam af te komen. Ook vond ik het confronterend om te ervaren wat mijn lichamelijke beperkingen waren. De balans, kracht en samenwerking tussen mijn lichaamsdelen waren compleet verstoord.

Sinds kort ben ik aan het boksen met een personal trainer, dit doe ik om weer vertrouwen in mijn lichaam te krijgen. De angst en pijn die zich heeft ontwikkeld rondom mijn hoofd en nek kom ik tijdens het boksen tegen. Ik leer om door deze pijn heen te bewegen en mijn grenzen te verleggen. De pijn is niet langer de baas over mij. Mijn lichaam geef ik hiermee het vertrouwen dat de pijn geen functie meer heeft en de angst rond die pijn los te laten. Lange tijd heeft angst en onvermogen zich in mijn lichaam opgeslagen en met boksen sla ik het (letterlijk en figuurlijk) weer van me af. Door het boksen beweeg ik vrijer in mijn lichaam, daag ik mijn hersenen uit met een nieuwe beweging en bevind ik mij buiten mijn comfortzone. Ik vind het heel leuk om te doen, het geeft me kracht en zelfvertrouwen.

Het belang van voeding voor mij

Voeding en supplementen gericht op het brein neem ik elke dag. De informatie hierover verzamelde ik onder andere via de Instagram pagina van Charlotte. Charlotte deelde haar kennis en ik haalde eruit wat ik nodig had. Elke keer kon ik zo mijn herstel bijstellen. Enerzijds doordat er dingen verbeterden en anderzijds omdat ik steeds meer inzicht kreeg in wat mijn brein nodig had.

Een zinvolle dagbesteding

Om mijn dagen van betekenis te laten zijn maakte ik een planning voor de dag. Dit is ontstaan in de tijd dat ik mij erg depressief voelde. Ik wilde mezelf houvast geven met deze planning, zodat ik niet elke dag opnieuw hoefde na te denken over een zinvolle besteding van mijn dag. Een zinvolle dag gaf mij een goed gevoel. In mijn planning had ik de pijlers verwerkt die voor mij belangrijk waren namelijk; beweging, voeding, supplementen, ontspanning en ontwikkeling. Zo voelden mijn dagen niet als overleven, maar als investering in mijn nieuwe fundament. Ik zag het voor me dat ik daar mijn wensen op kon bouwen. Deze gedachte gaf mij rust en vertrouwen. Ik voelde dat ik hierdoor elke dag aan het werken was voor verbetering van mijn brein.

In mijn derde artikel vertel ik je graag meer over hoe ik ben omgegaan met prikkels.